Osuszanie murów metodą iniekcji krystaliczne
Określenie „iniekcja” przez większość z nas kojarzone jest z zastrzykiem, a więc wprowadzeniem do tkanki leku za pomocą strzykawki i igły. I na tym de facto polega osuszanie murów metodą iniekcji. Oczywiście nikt nie wykorzystuje w tym celu strzykawek, jednak porównanie to jest bardzo obrazowe i może pozwolić wielu osobom nieznającym się na problemie wilgoci w budynkach zrozumieć jak wygląda proces osuszania murów przy użyciu materiału iniekcyjnego.
Krótki rys historyczny
Iniekcja krystaliczna zyskała na popularności po powodziach, które nawiedziły różne rejony Polski w roku 1997, pozostawiając za sobą nie tylko problem murów zawilgoconych w skutek bezpośredniego kontaktu z płynącą wodą, ale przede wszystkim problem kapilarnego podciągania wilgoci z wciąż utrzymujących się na wysokim poziomie wód gruntowych, co uniemożliwiało skuteczne osuszanie budynków i prowadziło do występowania wilgoci również w budynkach, którym udało się uniknąć bezpośredniego zalania. Sala problemu była duża, że trzeba było sięgnąć po metodę skuteczną, ale stosunkowo tanią i łatwą do wykonania. I tak też się stało. Specjaliści pomagający w osuszaniu budynków zdewastowanych przez powódź sięgnęli po wynalazek dr Wojciecha Nawrota – iniekcję krystaliczną, która nie tylko pomagała osuszać mury, ale przede wszystkim skutecznie zabezpieczała je przed dalszym podciąganiem wilgoci z gruntu, co na ówczesny czas było kluczowe.
Co sprawia, że metoda iniekcji krystalicznej dr Nawrota jest wyjątkowa?
Cechy, które zdecydowały o popularności osuszania murów przy pomocy iniekcji to przede wszystkim:
⦁ skuteczność w przypadku bardzo zawilgoconych murów (de facto im bardziej zawilgocony mur, tym lepsze efekty),
⦁ możliwość wykonania izolacji przeciwwilgociowej bez konieczności uprzedniego osuszania murów,
⦁ niski koszt (na chwilę obecną jest to najtańsza z technologii osuszania budynków stosowanych w Polsce, co w połączeniu z jej wysoką skutecznością przekłada się na bardzo dobry stosunek ceny do jakości),
⦁ ekologiczność (technologia bazuje na w pełni bezpiecznych dla środowiska preparatach mineralnych produkowanych na bazie naturalnych surowców),
⦁ prostota (choć wydaje się to bardzo skomplikowane, a wielu inwestorów przeraża konieczność naruszenia integralności murów nawiertami iniekcyjnymi, iniekcja krystaliczna jest metodą prostą i szybką do wykonania).
Kto może skorzystać z efektywności iniekcji krystalicznej?
Jak już wcześniej pisaliśmy, iniekcja krystaliczna to metoda służąca do osuszania murów zawilgoconych w wyniku kapilarnego podciągania wilgoci z wód gruntowych. Wskutek wprowadzenia do otworów iniekcyjnych masy iniekcyjnej wewnątrz przegrody (ściany) tworzy się izolacja pozioma i pionowa. Warstwę izolacyjną tworzą nierozpuszczalne w wodzie minerały, które osiadają w porach i kapilarach materiału budowlanego uniemożliwiając gromadzenie się w nich wody. To wszystko sprawia, że omawiana technologia znajduje zastosowanie do osuszania z wilgoci budynków podpiwniczonych i niepodpiwniczonych. W przypadku pierwszych problem wilgoci wynika na ogół z braku izolacji poziomej, zaś w drugi powstaje na skutek uszkodzenia lub braku zarówno izolacji pionowej, jak i poziomej
Iniekcja krystaliczna jest obecnie jedną z najpopularniejszych metod osuszania murów. Korzystają z niej zarówno inwestorzy wykonujący prace renowacyjno-remontowe starych budynków, jak i właściciele nowych domów.
Iniekcja krystaliczna – jak to się robi?
Osuszanie murów metodą iniekcji polega na wprowadzeniu w uprzednio przygotowane otwory iniekcyjne (nawierty w murze) masy iniekcyjnej, która szczelnie wypełnia kapilary i pory materiału budowlanego, a po zastygnięciu tworzy nierozpuszczalną przez wodę barierę izolacyjną.
Otwory iniekcyjne wierci się bezpośrednio w zawilgoconym murze. Mają one średnicę równa 20 mm, a ich długość/głębokość zależ od grubości osuszanej przegrody (głębokość otworu powinna być równa grubości muru pomniejszonej o 5 do 10 cm). Nawierty wykonuje się w jednej linii, równolegle do poziomu podłogi z zachowaniem równych odstępów. W zależności do grubości muru oraz wykorzystanych materiałów budowlanych odstępy między kolejnymi otworami iniekcyjnymi powinny mieć 10 lub 15 cm długości. W tak przygotowane otwory wlewa się ok. 0,5 l wody, a następnie wprowadza materiał iniekcyjny. Materiał iniekcyjny powinien być wprowadzony w otwory zaraz po ich zalaniu wodą.
Materiał iniekcyjny – co to jest?
Materiał iniekcyjny wykorzystywany do osuszania murów to mieszanina wody, cementu portlandzkiego oraz aktywatora krzemianowego. Wysychając materiał iniekcyjny ulega krystalizacji. Proces krystalizacji jest na tyle powolny, że dzięki podciąganiu kapilarnemu preparat uszczelniający przenika równomiernie przez cały obszar wokół otworu. Stąd też konieczność zachowania równych odstępów między otworami – dzięki temu wodoodporna bariera tworzy się na całej długości muru.
Pierwsze efekty i trwałość…
W pełni szczelną blokadę przeciwwilgociową uzyskuje się w czasie około 7 dni od wykonania iniekcji – tyle preparat iniekcyjny potrzebuje na całkowite wyschnięcie. Odcięty od wód gruntowych mur w tym czasie wysycha. Do całkowitego wyschnięcia mur może potrzebować więcej czasu – wszystko zależy od stopnia zawilgocenia, pory roku oraz warunków atmosferycznych.
Zwolennicy metody krystalicznej uważają, że trwałość izolacji wykonanej tą metodą jest praktycznie bezterminowa, co wyróżnia iniekcję krystaliczną na tle innych metod iniekcyjnych. Ogólnie przyjmuje się bowiem, że trwałość bariery izolacyjnej jest uzależniona od rodzaju wykorzystanego materiału iniekcyjnego tzw. iniektu, a wykorzystywany w iniekcji krystalicznej aktywator krzemowy charakteryzuje się bardzo dobrymi właściwościami krystalicznymi oraz podwyższoną trwałością.